Een aantal onderdelen op intelligentietesten vraagt om goede visuele vaardigheden. Maar wat nu als je ogen niet goed samenwerken of niet goed kunnen richten? Wat als jouw ruimtelijk (in)zicht anders is dan wat als ‘de norm’ verondersteld wordt? Vaak is dit niet bekend bij de onderzoeker, en zelfs niet bij de ouder of het kind zelf. Je kijkt al je hele leven op jouw manier en hebt geen ander referentiekader. Op onderdelen waar een beroep wordt gedaan op visuele vaardigheden kan de score dan zomaar lager uitvallen met als resultaat een IQ-score die mogelijk geen recht doet aan de werkelijke capaciteiten van een kind.
Door een visuele screening en indien nodig inzet van een visueel ruimtelijke training (en reflexintegratietraining) kan fixatie disparatie verbeterd en verholpen worden, waardoor leren makkelijker gaat en het echte potentieel van een kind gezien en eventueel getest kan worden.
